هفتاد و یک

این جدایی برامون مثل طلاق بود
مطمئنم دلم تنگ می‌شه و کلی به یادشونم و از اون مهم‌تر کلی از آدم‌ها منو با اونا می‌شناسن
اما از طرف دیگه همین‌قدر مطمئنم که حاضر نیستم بیشتر از این طول بکشه
همین

هفتاد و یک

بیشتر از 1200 روز از آخرین باری که مصاحبه شغلی رفته بودم می گذشت و حالا این بار با همسر برای پرزنت خودمون به شهرداری رفتیم. زندگی کارمندی که یک عمر کابوس مون بود، حالا به رویاهامون رسیده. همچین بالا پایینی داره روزگار!

هفتاد و دو

ایمان دارم که فردا بهتر از امروزه
با تکیه به آدمی که به هوشش، توانایی هاش و علاقه‌ش ایمان دارم

هفتاد و دو

یکی از بدترین اتفاقاتی که می تونه برای یک زوج درست هفتاد و دو روز مونده به مراسم ازدواج شون بیفته بیکاری ه. از صبح به یک عالمه آدم از حرف الف کانتکت لیست تا حرف ی، زنگ زدم و التماس دعا داشتم. خدا رو شکر اوضاع کار بیرون از دفتر پرشان و خارج از تلویزیون، خیلی هم بد نیست. میشه به زندگی امید داشت.

هفتاد و سه

نوشتن برای روزنامه اونم روزنامه‌ی همشهری یکی از اون واقعه‌هایی بود که در خیالمم هم راهی نداشت
نوشتیم
چاپ شد : )
صدقه سر همسر جان و دوستان مطبوعاتیشان البته

هفتاد و سه

مشکل محل کار قبلی این بود که هم کار می کردیم هم کار نمی کردیم. یعنی در عین حال که شبانه روز درگیر کار بودیم، اما اصلا نمی شد از شیوه ی کار و حجم کار و کیفیت کار راضی بود.

اولین روز بیکاری بر خلاف تصورات مون اصلا سخت نگذشت. خیلی خسته بودیم و استراحت کردیم. ایشالا که این روزهای بیکاری اونقدر نباشه که از استراحت خسته شیم!

هفتاد و چهار

نمی دونم پس‌فردا منم مثل این دوستانی که چند سالی از زندگیشون گذشته شروع می‌کنم به غر زدن و پشت سر فامیل شوهرم حرف زدن یا نه؟!
ما تمام تلاش خود را می‌کنیم که تنها با شوهرمان درد و دل کنیم!

هفتاد و چهار

تمام شد. هر چی تلاش کردیم نتونستیم خودمون رو قانع کنیم که توی دفتر می تونیم به آرزوهامون برسیم. از امروز جاهای دیگه دنبال آرزوهامون خواهیم گشت. تنها خوبی دفتر پرشان این بود که ما رو به هم رسوند؛ وگرنه ادامه ی اوضاع می تونست همه چی رو خراب بکنه. مث شب عید که بی نظمی ها و بی پولی های دفتر رسماً زندگی مون رو دچار حاشیه کرد.

هفتاد و پنج

دلم می‌خواد روی همین تراس بی نهایت کوچیک خونمون کلی گل بکارم
یعنی در زمینه ی ریحون به خودکفایی برسیم

هفتاد و پنج

توی وبلاگ خودم نوشته بودم انقلاب لازمم! اینجا هم لازم به ذکر است تاکید کنم که همچنان انقلاب لازمم! با توجه به وضع کاری که داریم، امیدی نه به نظم و نه به پول و نه به آرامش نیست. شاید فردا از دفتر بیایم بیرون.

هفتاد و شش

نمی‌دونم اما احساسم اینه که توی خونه‌ی خودمون وقت بیشتری برای هر کاری دارم
از فیلم دیدن و کتاب خوندن گرفته تا به خودمون رسیدم
البته حتی اگر وقت بیشتری نداشته باشیم حتما تمرکز بیشتری داریم!

هفتاد و شش

خیابون ایران هم تموم شد و ما پولدار نشدیم. به نظرم باید درِ این کارِ به اصطلاح فرهنگی رو گل گرفت و مسافرکش شد؛ والا! چهار سال این همه کار فرهنگی کردیم کجا رو گرفتیم؟! نون فقط توی مسافرکشی ه اصن!

هفتاد و هفت

نمی دونم من این طوریم یا بقیه ی عروس ها هم همین حال منو دارن
من از صب تا شب دارم عکس آرایش و لباس عروس می‌بینم و از اون مهم تر هیچ کدوم به دلم نمی‌شینه
مریض شدم رفته!

هفتاد و هفت

پس به این نتیجه می رسیم که بی پولی نقش پررنگی در از هم گسیختگی بنیان خانواده دارد.

رونوشت به مسئولین محترم جهت رسیدگی

هفتاد و هشت

این‌جا هی داره کنتور می‌ندازه و هنوز کارهامون رو استارت هم نزدیم هیچ
کلی دردسر جدید و ماجرای جدید هم برای خودمون ساختیم و می سازیم
خوبم هست
اصلا همین چالش هاست که آدم ها رو بزرگ می‌کنه
دریاییم و نیست باکیمان از طوفان!

هفتاد و هشت

اگر قرار باشه توی زندگی اصلی بعد از ازدواج مون هم همینقدر بی نظم و نامنظم باشیم خیلی از فکرها و ایده هایی که داریم رویاپردازی شون می کنیم، حالا حالاها رنگ اجرایی شدن رو به خودشون نخواهند دید. زندگی مون یه تحول نظمی میخواد. خیلی زیاد و خیلی فوری!

هفتادو نه

استرس شده جزء لاین‌فک این روزهامون ...
استرس درس و دانشگاه، استرس کار و رو مخ بودن همکار ارجمند که کلی از انرژیمونو می‎گیره
استرس خرج و مخارج عروسی و تعمیرات خونه
خداکنه به خوبی بگذره این دوران

هفتاد و نه

چیدمان خونه هم واسه خودش معضلی ه ها! هشتاد متر خونه ست و هزار تا ایده! هم میخوایم یه اتاق ویژه کتاب و کتابخوانی داشته باشیم. هم میخوایم یه اتاق رو کافه کنیم! هم میخوایم یه اتاق داشته باشیم برای کار! یه اتاق هم که باید برای خواب کنار بذاریم.

نمی دونم خونمون چه شکلی خواهد شد اما باید بالاخره برای یک بار هم که شده از معمار بودنم استفاده کنم و همه ی این ایده ها رو در منزل اجرایی کنم.

هشتاد

این که ناراحت بودنم، اخم کردنم، غصه دار شدنم، سر درد گرفتم، گریه کردنم و خیلی چیزهای دیگه‌م تعبیر به قیافه گرفتن بشه خوشحال نمی‌شم
و خب ... آفتاب و مه و خورشید و فلک در کارند تا من خوشحال نشوم!
آقا بی‌خیال : )

هشتاد

امروز با خودم مرور کردم دیدم چه پاقدمی داشتیم؛ بعد از عقد ما چندین نفر از فامیل، دو سه تا از دوستان من و دو سه تا از دوستان همسر مزدوج شدن. اگر می دونستم اینقدر می تونم در بالا بردن فرهنگ ازدواج موثر باشم حتما زودتر این کار رو می کردم!