داریم خیلی برنامه ریزی های گسترده ای برای حتی کوچیک ترین اتفاقات زندگی مون تدارک می بینیم. اگر حتی نصف این چیزی که داریم تصویر می کنیم هم اجرایی بشه، زندگی مون نزدیک ترین حالت به ایده آل رو خواهد داشت. حداقل اینه که می دونیم چقدر باید برای کجا، چقدر زمان برای چی خرج کنیم و کِی چی بخوریم! و کجا چیکار کنیم. این اتفاق می تونه اتفاق خیلی خوبی باشه اما به شرطی که زیرساخت هاش مثل شغل مون هم اجازه این اتفاق رو بده.