نود و نه

امروز چهاردهم خرداده. اگر طبق وعده ی اولیه مون، تالار رو برای نیمه شعبان هماهنگ می کردیم، باید امروز یک رقمی شدن تعداد روزهای باقی مانده رو جشن می گرفتیم. البته خیلی خوب شد که برای 23 خرداد هماهنگ نشد، کی می خواست این سیصد-چهارصد میلیون ریال(!) رو تا اون موقع جور کنه؟ الان حداقلش اینه که سه ماه فرصت داریم. سه ماهی که می تونیم با آرامش خیلی بیشتری کارهامون رو انجام بدیم. البته اگه نیمه شعبان عروسی مون می بود، معلوم نبود هنوز موهای من که برای سربازی (دی92) کچل کردم، درمیومد یا نه!